Stanowiąc połączenie biblioteki, sali prasowej, miejsca wydarzeń i centrum edukacji dorosłych, oficjalnie miały one zapewnić niemieckim obywatelom dostęp do europejskiej i zachodniej polityki i kultury po zakończeniu wojny. Nieoficjalnie, centra były również wykorzystywane przez rząd brytyjski do wpływania na opinię publiczną na korzyść brytyjskich interesów.

Bonn "Brücke" był jednym z najbardziej udanych ośrodków. Według raportów, jego teren odwiedzało nawet 20 000 osób miesięcznie. Publiczność "Brücke" stanowili głównie studenci i osoby wykształcone akademicko.

Spojrzenie na program ujawnia coś dość niezwykłego. Wachlarz zaproszonych wykładowców był szeroki. Obejmowali oni nie tylko szerokie spektrum sztuki, polityki i biznesu. Ich reputacja również znacznie się różniła. Na przykład pojawienie się laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury kontrastowało z wykładami zainteresowanych laików. W niektórych przypadkach poglądy polityczne prelegentów również znacznie się różniły. Stosunkowo wielu wykładowców było prześladowanych lub pokrzywdzonych przez narodowych socjalistów. Niektórzy z nich przeżyli nawet obozy koncentracyjne lub więzienie gestapo. Z drugiej jednak strony, w programie wielokrotnie pojawiały się osoby, które były ściśle, a w niektórych przypadkach nawet w niewielkim stopniu, zaangażowane w system nazistowski i które przedstawiały się jako przekonani narodowi socjaliści przed 1945 rokiem.

Era nazistowska prawie nigdy nie była omawiana w "Brücke", przynajmniej w oficjalnym programie. Tym bardziej godna uwagi jest emisja filmu dokumentalnego o procesach norymberskich, który był nawet kilkakrotnie powtarzany ze względu na duże zapotrzebowanie. Zmiany w klimacie politycznym w Wielkiej Brytanii, takie jak rosnące obawy przed komunizmem, zostały częściowo odzwierciedlone w programie.

Dla Brytyjczyków ośrodki od samego początku wiązały się z wysokimi kosztami. W szczególności zakup różnych gazet codziennych stanowił obciążenie dla budżetu. Ponieważ w latach 50. państwo stawało się coraz bardziej niechętne do zapewniania niezbędnych funduszy, historia "mostów" w zachodnioniemieckich miastach stopniowo dobiegała końca.

Miejsce Pamięci i Centrum Dokumentacji Historii Narodowego Socjalizmu w Bonn były w stanie zrekonstruować dużą część bońskiego programu "Brücke" na podstawie archiwów i własnych badań. Publikacja tych wyników ma stanowić impuls do dalszych badań naukowych nad tą instytucją i zwrócić uwagę na rozdział powojennej historii Bonn, któremu do tej pory poświęcono niewiele uwagi.

(Jonas Blum i Flora Hohoff odgrywali wiodącą rolę w centrum pamięci w ramach swojego stażu).