Bertha Schwarz urodziła się w 1907 roku. Jej ojciec był Żydem, matka chrześcijanką, a ona sama protestantką. Ukończyła szkołę średnią we Frankfurcie w 1927 roku. Jej ojciec zmarł mniej więcej w czasie, gdy rozpoczęła naukę, a matka zmarła na początku lat dwudziestych. Jako nastolatka Bertha Schwarz była zdana wyłącznie na siebie. Dzięki stypendiom i pracy sfinansowała swoje studia z filologii niemieckiej i współczesnej we Frankfurcie (1927-1932) i uzyskała tytuł doktora. Kiedy jej profesor przeniósł się do Bonn, przyjął ją jako swoją asystentkę. Mieszkała w małym pokoju na poddaszu przy Weberstraße w Südstadt. Od 1933 r. sytuacja Schwarz jako "półkrwi pierwszego stopnia" stawała się coraz trudniejsza. Wkrótce zakazano jej publikowania artykułów naukowych i musiała utrzymywać się, pisząc na maszynie i biorąc prywatne lekcje, pracując jako sprzątaczka, sprzedawczyni w sklepie lub pomoc domowa. Jej starsza siostra odebrała sobie życie w 1933 roku.

Szczególnie wstrząsnęły nią listopadowe pogromy. Jedna z uczennic wspominała, że była zdenerwowana, ale odmówiła przerwania lekcji. Pewnego razu otrzymała anonimową wskazówkę, by nie wracać wieczorem do domu. Następnego dnia dowiedziała się, że do drzwi dzwoniło gestapo. Później nawet restauracje zostały objęte zakazem wstępu dla Schwarz. Tylko raz student przebywający na urlopie wojennym w Bonn potajemnie zabrał ją ze sobą w mundurze. W latach 1942-1944 ponownie była sekretarką profesora - urząd pracy w Bonn stwierdził, że nikt inny nie może zostać zatrudniony. Od września 1944 r. musiała pracować przymusowo w fabryce zbrojeniowej. Była również wykorzystywana do organizowania bibliotek. Kiedy 18 października 1944 r. Bonn zostało zbombardowane, straciła mieszkanie i cały dobytek. Ona sama została "ewakuowana" wraz z firmą w styczniu 1945 r. i wysłana do Landsberg an der Warthe na terenie dzisiejszej Polski.

Po wyzwoleniu przez Armię Czerwoną Bertha Schwarz dotarła do Berlina. Tam została dyrektorką szkoły w Berlinie-Pankow w strefie radzieckiej. Ponieważ nie wstąpiła do partii komunistycznej, nie mogła tam zostać i w 1946 r. wróciła do Bonn. Znalazła nowy cel w życiu w " Die Brücke", a później stała się częścią zespołu zarządzającego. Podczas próby ratowania książek ze swojego dawnego, zbombardowanego mieszkania, podłoga ugięła się i Bertha Schwarz spadła z jednego piętra. Podczas upadku złamała kręgosłup, ale dzięki przeczytanemu artykułowi była w stanie pomóc osobom udzielającym pierwszej pomocy. Mimo to spędziła lata w szpitalu w "agonii" i musiała nauczyć się chodzić od nowa. Pozostała niepełnosprawna, otrzymała specjalne buty i była ograniczona przez chorobę oczu. Mimo to uczyła dzieci dyplomowe w Beethoven Gymnasium i udzielała prywatnych korepetycji. Dr Bertha Schwarz zmarła w domu opieki w Bonn w 1996 roku.